ઓખાહરણ/કડવું-૬૫
| ← કડવું-૬૪ | ઓખાહરણ કડવું-૬૫ પ્રેમાનંદ |
કડવું-૬૬ → |
| રાગ: રામકળી |
મધુરે ને સાદે રે હો, ઓખા રુવે માળિયે રે હો;
બાઇ મારા પિયુને લઇ જાય, મારા વતી નવ ખમાય,
હમણાં કહેશે રે હો, પિયુજીને મારીઆ રે. ૧.
બાઇ મારાં પેલાં તે ભવનાં પાપ, બાઇ મારો આવડો સો સંતાપ;
શે નથી મરતો પાપી બાપ, માથેથી આભ તૂટો રે,
હો પડજો સગા બાપને રે. ૨.
હારે મારા કંથની કોમળ કાય, એવા તે માર કેમ ખમાય;
આ પેલા દુષ્ટને ના મળે દયાય, રંડાપણ આવ્યું રે,
હો બાળપણા વેશમાં રે. ૩.
(ચાલ)
ચિત્રલેખા કહે બાઇ શેની રડે છે, તારા કંથની નહિ થાય હાણ;
જઇને હું સમજાવું છું રે, તારા પતિના નહિ લે પ્રાણ. ૧.
ચિત્રલેખા આવી ઉભી રહી, જ્યાં પોતાનો તાત;
સાંભળો પિતા વિનંતિ, કહેશો સમજાવી અહીં વાત. ૨.
એ છે મોટાનો છોકરો તે, તમે જોઇને છેદજો શીશ;
માથા પર શત્રુ થાશે, હળદર ને જુગદીશ. ૩.
એને વડવે બળી પાતાળે ચાંપ્યો, એવા જે એનાં કામ,
વગર વિચારે મારશો તો, ખોશો ઘર ને ગામ. ૪.
પ્રધાને જઇ કહ્યું, જ્યાં બાણાસુર ભૂપાળ;
રાજા રખે એને મારતા, એ છે મોટાનો બાળ. ૫.
પરણી કન્યા કોઇ પરણે નહિ, માથે રહેશે આળ;
લોકમાં કહેશે જમાઇ માર્યો, એવી દેશે ગાળ. ૬.
માટે ઘાલો કારાગ્રહમાં, હાથે ન કીજીએ ઘાત;
એકલે દસ લાખ માર્યા, તે મોટી કીધી વાત. ૭.
પછી વજ્ર કોટડીમાં, બેસાડ્યો એ તન;
સરપે એને વીંટીઓ કર્યો રે, કર્યો ફરતો અગન. ૮.
તે પૂંઠે જળની ખાઇઓ ખોદી, મેલ્યા બહુ રખવાળ;
સરપ કેરા ઝેરથી, પરજળવા લાગ્યો બાળ. ૯.
અનિરુધ્ધને બંધન કરીને, વિંટ્યા બહુ સરપ;
કામકુંવરને બાંધીઓ, ગાજીઓ તે નૃપ. ૧૦.
(વલણ)
નૃપ ગાજ્યો મેઘની પેર, ઉતરાવી ઓખાય રે;
અનિરુધ્ધને બંધન કરી, બાણાસુર મંદિરમાં લઇ જાય રે. ૧૧.