ઓખાહરણ/કડવું-૭૨

આ કૃતિ/પૃષ્ઠની ભૂલશુદ્ધિ પૂર્ણ થતા આ પૃષ્ઠના લેખનને સુરક્ષિત કરી દેવામાં આવ્યું છે. આ પૃષ્ઠ પર પ્રબંધક સિવાય અન્ય સભ્યો ફેરફાર કરી શકશે નહીં. જો આપ આમાં કોઈ સુધારો સૂચવવા માંગો તો ચર્ચાના પાના પર આપની ટિપ્પણી મૂકશો.

← કડવું-૭૧

ઓખાહરણ કડવું-૭૨ પ્રેમાનંદ

કડવું-૭૩ →

રાગ:ઢાળ

આણી વાતે કુંવર મારા, શરમાણા નવ થઈએ;
મારી વાતો તુજને કહું, રાખ તારે હૈયે. ૧.

એક કુબજા પેલી રાંટી ટુટી, કંસરાયની દાસ;
મારા મનમાં તે ગમી, બેસાડી રાખી આવાસ. ૨.

નરકાસુરને મારીને, સોળ હજાર લાવ્યો તરૂણી;
તારા સમ જો એમાં મુજને, એકે નથી પરણી. ૩.

તારી માને જઈને લાવ્યો, બાંધવને બંધાવી;
જાંબુવંતી રીંછડી, તેને માનિતી કહી બોલાવી. ૪.

તું મારો દીકરો, ધન તારી માનું પેટ;
બીજા સર્વે દીકરા, તે દેવે કરી વેઠ. ૫.

આપણા કુળમાં ચાલ્યું આવ્યું, શરમાણા નવ થઈએ;
રૂડી નારી દેખીએ, તો હરણ કરી લઈ જઈએ. ૬.

ઓધવ ને અક્રુર બે હસીઆ, ખડખડ મેલ્યા દાંત;
રૂડી શિખામણ છોકરાને, દ્યો છો સુંદરશ્યામ. ૭.

જો આવી શિખામણ, અમારાં છોકરાં દેશો;
તો મૂકવું પડશે, દ્વારિકા ગામ. ૮.