ઓખાહરણ/કડવું-૭૭

આ કૃતિ/પૃષ્ઠની ભૂલશુદ્ધિ પૂર્ણ થતા આ પૃષ્ઠના લેખનને સુરક્ષિત કરી દેવામાં આવ્યું છે. આ પૃષ્ઠ પર પ્રબંધક સિવાય અન્ય સભ્યો ફેરફાર કરી શકશે નહીં. જો આપ આમાં કોઈ સુધારો સૂચવવા માંગો તો ચર્ચાના પાના પર આપની ટિપ્પણી મૂકશો.

← કડવું-૭૬

ઓખાહરણ કડવું-૭૭ પ્રેમાનંદ

કડવું-૭૮ →

રાગ:ગુર્જરી

શુકદેવ કહે તે વાત, વેવાણ આવિયાં રે,
જેની જોવા સરખી જાત, વેવાણ આવિયાં રે. ૧.

માથે કેશ વાંસની જાળ, વેવાણ૦
જેનું નેત્ર સરોવર પાળ, વેવાણ૦ ૨.

જેના સુપડા જેવા કાન, વેવાણ૦
જેનું મસ્તક ગિરિ સમાન, વેવાણ૦ ૩.

એની આંખ અંધારો કુપ, વેવાણ૦
જેનું મુખ દીસે છે કદરૂપ, વેવાણ૦ ૪.

હળદાંડી જેવા દંત, વેવાણ૦
દીઠે જાએ ન એનો અંત, વેવાણ૦ ૫.

એનાં સ્નત ડુંગર શાં ડોઝાં, વેવાણ૦
કાને ઘાલ્યા છે હાથીના હોજાં, વેવાણ૦ ૬.

કોટે ખજુરાના તનમનીઆં, વેવાણ૦
કાને ઊંટના ઓગનીયા, વેવાણ૦ ૭.

પગે રીંછ કલ્લાં વિકરાળ, વેવાણ૦
કહેડે પાડાની ઘુઘરમાળ, વેવાણ૦ ૮.

વાંકડા સરપ એને હાથે, વેવાણ૦
બળતી સઘડી મુકી માથે, વેવાણ૦ ૯.

જેની પીઠ ડુંગરશાં ડોઝાં, વેવાણ૦
એના મસ્તકમાં ફરે રોઝાં, વેવાણ૦ ૧૦.

મુખ બોલે વચન વિકરાળ, વેવાણ૦
દેખી પડે જાદવને ફાળ, વેવાણ૦ ૧૧.

કોટરા આવ્યા જ્યાં મોરાર, વેવાણ૦
કુંવરે સાસુ ખોળી સાર, વેવાણ૦ ૧૨.