અખાના છપ્પા/ક્ષમા અંગ

← વિચાર અંગ

અખાના છપ્પા ક્ષમા અંગ અખો

તીર્થ અંગ →

કિલ્બિશ જન્મ કાલનાં જાય, જેનાં નામતણો મહિમાય; એવાં નામતણો જે ધણી, તેની મોટપ જોતાં ઘણી; તેની ભક્તિ કરે ઓળખી, એ સમરેથી અખા નર સુખી. ૭૧ જે બોલે ચાલે સાંભળે, કરતાથકો કેમાં નવ ભળે; નર નારી ને નપુંસકલિંગ, જળચર થળચર ખેચર અંગ; કર્ત્તા ભર્ત્તા હર્ત્તા જેહ, અખા ભક્તા જે જાણે એહ. ૭૨ પૂજ્ય તેને સમજી ઓળખી, જે વકને વચને ટાળે દુઃખી; નરવેશે હરિ પૂરણ બ્રહ્મ, સૂક્તે કરી સમજાવે મર્મ; ગુણાતીત ગુણ અંગી કરી, આપે આપ સમજાવે હરી. ૭૩ પૂજંતા પ્રતિમા ગુણા સેજ, પન બોલતી મૂર્ત્તિમાં હરિ છેજ; જડ મૂર્ત્તિ મુખ બોલે નહીં, [ચેતન]] રહે તુજ સેવા સહી; પિંડ ના જોઇશ જોજે વસ્ત, અખા મળે હરિ હસ્તેહસ્ત. ૭૪ અખિલ જગત મૂર્ત્તિ રમની, મહા જ્ઞાનીની મૂરત કામની; જડથી ચૈતન મૂરત ભલી, જ્ઞાની મૂરત સર્વોપરી; કારણ તેનું એક વિશેષ, અખા હું ન મળે જ્યાં શેષ. ૭૫

કોટિ વર્ષ પ્રતિમા પૂજિયે, પણ જ્ઞાની મૂરત પામી સેવિયે; પોતા સરખો હરિજન કરે, મોટું માતમ જ્ઞાતા ધરે; જડ ચૈતન્ય ગમે તે પૂજ, અખા સેવન તેની સૂજ. ૭૬ પૂજાનો એ ભાળે ભેવ, જે પૂજી નિપન્યા શુકદેવ; જનક વિદેહી સેવ્યા દ્વિજે, તે બેથા જ્ઞાનીને ધ્વજે; અખા જ્ઞાનીનો મહિમા ઘણો, ઇશે ઇશ રખે કોઇ ગનો. ૭૭ દીસે સૌ સરખાં વરતંત; ખાતાં પીતાં મરતાં જંત; એક અધિકતા જ્ઞાની ધરે, હરિશું વૃત્ય સ્વતંત્રતજ કરે; અખા તે વૃત્યમાં બહુ ભાવ, જલને ભારે તર્યું જાય નાવ. ૭૮ ભક્તિ એકાસી પૂરી થૈ, ભાસીમી બુધ્ય આવી રઅહી; તેવો ભક્ત જ્ઞાનીને ભજે, નવ નીકાશ નહીં રહે રજે; પંકા કરે તે સૌકો કરે, અખા એવું વિરલા મન ધરે. ૭૯ સોળે અઁશે હરિ જાની હૃદે, જેની વાણી બીજું નવ વદે; જેમ અગ્નિથી દિવો થયો, દીવામાં દાવાનલ રહ્યો; તે માટે હરિજના સ્વે હરી. અખા રખે કો પૂચો ફરી. ૮૦

અખાના છપ્પા