અખેગીતા/કડવું ૩૧ મું- શાસ્ત્રોના મતો
| ← કડવું ૩૦ મું - શ્રુતિ - સ્મૃતિ -પુરાણ- શાસ્ત્રના મત | અખેગીતા કડવું ૩૧ મું- શાસ્ત્રોના મતો અખો |
કડવું ૩૨ મું - મુમુક્ષુને સત્સંગની તૃષ્ણા → |
વૈશેષિક કહે જંત વિશેષજી, જંતવિના નોહે ના વેષજી;
નોહે ઉવેખ એહનો, સહુજ દેખે દેહને;
હવે કહું સિધ્ધાંત મોટું, સાંખ્ય બોલે તેહને. ૧
સાંખ્ય સંખ્યા કાઢે તત્વની, જીવકેરૂં રૂપ કહે;
કહે માયા એ મલિન બ્રહ્મ છે, કર્મ ભારને તે વહે. ૨
માયા કેરો સંગ છુટે, તોય પ્રાય શિવ તે છે સદા;
આવર્ણના વિક્ષેપમાટે૨, ભોગવે છે આપદા. ૩
વેદાંત કહે છે વાત મોટી, એ તો અજા રમે છે અણછતી;
કર્તા કારયિતા૩ એજ માયા છે, દીસે છે જાતી આવતી. ૪
એ તો માયાને માયા ફુરી૪ છે, કર્મ જીવ ને ફળ અજા;
જે જે કર્તવ્ય તે માયાનું,જો ધર્મની બાંધે ધજા. ૫
એ મૂલ મત ખટ દરશનનું, શાસ્ત્રકેરૂં કહિયું રદે;
અર્વાકી૫ તેહના ઉપાસક, તે તો મનના મત બહોળા વદે. ૬
જીવ થાપ્યો મત સઘળે, પછે આચરણ અળગા આચર્યાં;
જીવરૂપે માના ઉદરથી, અળગા કો નવ નીસર્યા. ૭
સાંખ્યને આંખ્ય પા વસાની, જો ચાલે તો ચાલી શકે;
વેદાંતને વાટ સૂજે સુધી૬, જો માયા મુખથી નવ બકે. ૮
એક એક માંહોમાંહે ખટપટે, હારદ૭ હેત મળે નહીં;
મધ્યે બેઠી માયા મોટી, તે અપત્યને૮ રાખે અહીં. ૯
કહે અખો સહુકો સુણો, એમ સમજ છે મહંતને;
________________________________________
૧ ઉપેક્ષા. ૨ બહિર્મુખ વૃત્તિને લીધે. ૩ કરાવનારી. ૪ સ્ફુરી. ૫ અર્વાચીન. ૬ પાંસરી. ૭ અભિપ્રાય. ૮ પોતાનાં છોકરાંને.
(પૂર્ણ)