અખાના છપ્પા/સ્વાતીત અંગ

← તીર્થ અંગ

અખાના છપ્પા સ્વાતીત અંગ અખો

ચેતના અંગ →

દેશકાલનો મહિમા ક્રમ, ભાવ ભેદ નહીં પદ મર્મ; સત્ય જુગ ત્રેતા દ્વાપર કળી, લઘુ દીર્ઘા હસ્તે આંગળી, અખા હાથા ચૈતન તેમા એક, એમા સમજવો વસ્તુવિવેક. ૯૭ હીસે મન જુગ મહિમા સુણી, અદકે ઓચે નહીં કોયા ધણી; જુગજુગના વર્તમાન, ક્યાઁ રે જપ તપ યજ્ઞ ને ધ્યાન; અખા એ માયા વિસ્તાર, ચારેના ઊદરમાં ચાર. ૯૮ મુક્તિબંધ નહીં જુગ માટ, અણજાણ્યા જીલા બાઁધે ઘાટ; સાઠ સહસ્ત્ર સાગરના તન, થયા અવગતિયા પામ્યા પતન; ત્યારે અખા કલિજુગ ક્યાં હતો, એ બારે કાળ માયાનો મતો. ૯૯

અચાનક જ્ઞાન ઉપજે એમ જાણ, કાંઇ દેશ કાલ્નું નહીં પ્રમા; જેમ અકસ્માત પડે પર્જન્ય, ઋત કઋત નહીં મેઘને મન્ય; વય વર્ણ દેશ કાળ જ કશા, અખા જ્ઞાનની મોટી દશા. ૧૦૦ ધરા અવતાર ચોવિશે વિષ્ણુ, તેમાઁ પૂરણ બ્રહ્મા કહાવ્યા કૃષ્ણ; તેથી બળિયા બીજા હતા, માનવ દાનવ બહુ દેવત; છતે પિંડે કેવળા કૃષ્ણ રહ્યા, અખા અધિક તે તેણે કહ્યા. ૧૦૧ કૈવલ્યને આધારે સહુ, બ્રહ્મા વિષ્ણુ મહેશ જ બહુ; સહુ તેમાં થઇ રહે જાય, અદકી ઓચી વસ્તુ ન થાય; તું તદ્રૂપ વિચારે અખા, બાકી શબ્દ સઘળાં મોં રખા. ૧૦૨

અખાના છપ્પા